جنبش «انصارالله» حوثیان توانسته از خود ابتکار نشان دهد و بعد از چهار سال حملات از هوا، بحر و خشکه یک سلسله فعالیت های حیرت آور انجام دهند.
عمل حیرت آور اول پرتاب بیش از 120 راکت بالیستیکی بر شهرهای بزرگ عربستان سعودی، مانند الریاض، جده، الطائف، جازان و خمیس-مشیط بود. ضربه حوسیان نسبت نبود سرگلوله های انفجاری آنقدر مخرب نبود. عمل حیرت آور دوم را اعزام طیارات بی پیلوت تشکیل داد که به حادثه بسیار مهم و خطرناک مبدل گشت. آنها تاسیسات استراتژیک و اقتصادی را با دقت زیاد هدف قرار دادند و باعث نگرانی کارکنان سکتور نفتی هم در داخل و هم در خارج از عربستان سعودی گردید. فعالیت طیارات بی پیلوت به بی نظمی در بازارهای جهانی نفت و بلندرفتن قیمت نفت به اندازه بیش از 1% و همچنان توقف کار لوله نفت «شرق-غرب» عربستان سعودی که از طریق آن در حدود 6،1 میلیون بیرل نفت از معادن نفتی سعودی در شرق کشور به بندر یانبو در بحیره سرخ منتقل میشود، منجر گردید.
راجع به جدی بدون حملات طیارات بی پیلوت میتوان نظر به چند نقطه کلیدی قضاوت نمود:
اول اینکه، حمله طیارات بی پیلوت دو روز بعد از حمله بر چهار تانکر نفتی رخ داد. دو تانکر نفتی که به عربستان سعودی تعلق داشت و یک تانکر دیگر که تحت بیرق امارات متحده عربی حرکت میکرد و همچنان کشتی تحت بیرق ناروی هدف حملات در نزدیک بندر الفجيرة در خلیج عمان قرار گرفتند.
دوم اینکه، طیارات بی پیلوت حوثیان توانایی های خوب تخریبی از خود نشان دادند. آنها چگونه توانستند چنین فاصله زیادی را طی کنند؟ چر آنها را کشف نکردند و سقوط نه دادند؟
سوم اینکه، بهای یک طیاره بی پیلوت کلاس مشابه از 300 دالر تجاوز نمی کند، در حال که بهای یک راکت دافع هوای «پتیریوت» را چهار میلیون دالر تشکیل میدهد. به عقیده کارشناسان، برای آن که همه طیارات بی پیلوت را سقوط داد، باید چند راکت شلیک نمود.
چهارم اینکه، عربستان سعودی صدها میلیارد دالر جهت خریداری مجتمع های عصری راکت های دافع هوا مصرف نموده است. بسیاری کارشناسان عقیده دارند که دشمن عربستان سعودی توانسته طیارات بی پیلوت ارزان را طراحی کند که رادارهای معاصر آنها را کشف کرده نمی توانند.
پنجم اینکه، منابع آگاه نظامی خبر دادند که حوثیان میتوانند همزمان ده ها طیاره بی پیلوت را پرواز دهند که کشف و سقوط دادن آنها دشوار است. از آنها میتوان جهت ضربات در داخل و همچنان از خارج عربستان سعودی استفاده کرد که به مهمترین عنصر در حادثه حیرت آور بعدی مبدل خواهند گشت.
در نبرد آینده نه تنها به عرصه های نظامی، بلکه اقتصادی نیز توجه زیادی مبذول میگردد. حوثیان جهت از بین بردن اهداف مهم، مانند میدان های هوایی، بنادر و کارخانجات، به ویژه اگر منازعه وارد مرحه جدید تشنج گردد، تلاش خواهند ورزید.
هنگام «نبرد تانک ها» در سال 1984 در اوج جنگ ایران-عراق، بیش از 500 کشتی و تانکرهای نفتی صدمه دیدند یا از بین برده شدند. ولی امروز وضع تغییر کرده و ایران کشور نیرومند است.
سفیر ایالات متحده در الریاض جنرال متقاعد جان ابیزید راجع به ضرورت تحقیق خرابکاری در تانکرهای نفتی در بندر الفجيرة اعلام داشت، تا دانست که چه رخ داده و بدون آن که کار را به جنگ کشاند، فیصله اتخاذ کرد. این فقط به یک معنی است: ضربه حتمی راکتی بر ایران، به ویژه بعد از آن که نماینده پنتاگون ایران را به این متهم ساخت که او در پشت حمله بر بندر الفجيرة قرار دارد. امریکا تا چه وقت منتظر نتائیج تحقیقات خواهد ماند؟
هر گونه ضربه بر ایران میتواند «درهای دوزخ» را برای امریکا و متحدان عرب آن در منطقه بگشاید که زمان آن را نشان خواهد داد.
